Zhou nie spodziewał się tego spotkania, wyjście wspólne do parku było spontaniczne, nie mniej jednak młody mężczyzna chętnie na nie przystał a ostatecznie znów został zaskoczony przez Rohni.
- Nie przepadasz za ludźmi?
Zapytał zaciekawiony patrząc na nią, zastanawiał się tak naprawdę jak Rohni czuje się na co dzień w swoim towarzystwie oraz w towarzystwie innych ludzi, czy może jego osoba jej przeszkadza? A może jest tym wyjątkiem, któremu pozwala się zbliżyć? Zastanawiało go to ostatnimi czasami.
Kiedy zaś dziewczyna zaproponowała mu by usiedli pod drzewem, chłopak dopiero wtedy zwrócił uwagę na przygotowany koc i kosz piknikowy, było to zaskakujące, pora już późna a mimo jarzących się świateł nie dostrzegł czegoś takiego, chociaż nie było to aż tak dziwne z jego perspektywy, jego wzrok spoczął na koszyku otoczonymi świeczkami.
- Woow... K-kiedy Ty to przygotowałaś?
Zapytał zaciekawiony kierując ponownie wzrok na dziewczynę, Masakaki zaś delikatnie się wysunął znów zza drzewa.
- Mnie bardziej ciekawi, co w jego oczach błyszczało tak jasno, że nie zauważył tego od razu...
Wypalił i zaśmiał się chowając się z powrotem. Zhou spokojnie podszedł i usiadł na piętach delikatnie również wskazał Rohni by się przysiadła naprzeciwko niego, jedynie by kosz oddzielał ich od siebie. Chłopak delikatnie uchylił wieko koszyka a następnie zaczął powoli wyciągać drobne poczęstunki, które były w środku.
- Są nawet onigiri! Moje ulubione!
Zawołał wesoło trzymając w dłoni ryżową kulkę delikatnie owiniętą od spodu papierkiem.

************************************************

Elme nie ukrywała zaskoczenia, gdy zobaczyła, że Rhiannon również posiada sztabkę, nie mniej jednak uśmiechnęła się wesoło szczerząc swoje ząbki i pochwyciła drugą sztabkę w ręce.
- No a do mojej był dołączony pewien szarowłosy chłopak. No ale nie wzięłam go ze sobą.
Odrzekła wesoło powoli podchodząc do drzwi, przez moment spoglądała na Fawkes a potem na pączki i oblizała dolną wargę ze smakiem, następnie kluczem otworzyła swoje drzwi od pokoju hotelowego i wpuściła dziewczynę do środka. Na półce w szafie odłożyła sztabki po czym spokojnie odsunęła krzesło przy stole by jej towarzyszka mogła spokojnie usiąść.
- Wiesz... Tatko mi opowiadał, że Iron jest naprawdę straszny, na przyjęciu również był dość spokojny ale teraz jak z nim porozmawiałam wydawał się bardzo... Wyluzowany i miły.
Zarzuciła spokojnie zdejmując swoje sandałki, które odłożyła w przedpokoju w swoistym ładzie.
- Dużo z nim rozmawiałaś? Mi udało się go wyciągnąć na surfing po następnej rundzie.
Dodała po chwili i zaśmiała się cicho, co prawda nie planowała brać towarzysza do tego ale skoro się napatoczył ktoś, kto równie dobrze szuka sobie zajęcia to postanowiła to wykorzystać, była też ciekaw jak Fawkes ma się z tym chłopakiem i czy w ogóle są tak blisko jak ona i Nimue ją podejrzewały.

- Rozumiem to...
Rozpoczął Zhou delikatnie biorąc gryz ryżowej kulki, spokojnie przeżuł nim jego oczy z powrotem zatrzymały się na Rohni.
- W zakonie spokój jest podstawą, jednak... Przyznam Ci szczerze, czasem po prostu lubię zgiełk, kiedy wychodzimy handlować naszymi uprawami chętnie rozmawiam z ludźmi oraz wchodzę w cały ten chaos, ciszę i spokój mam na co dzień, więc taka odmiana dla mnie jest po prostu czymś niesamowitym.
Wyjaśnił swój punkt widzenia, w końcu już było wiadomym, że poza spokojem, Zhou również był ciekawski świata i ludzi, poznawanie ich, rozmowa, odkrywanie ich historii, to wszystko było dla niego niesamowitym przeżyciem, które tylko pogłębiało jego ciekawość i sprawiło, że podjął się tego turnieju, pragnął odwiedzić nowe, jeszcze dalsze miejsce niż te kilka wiosek wokół jego zakonu, które znał. Dotarł do tego miejsca i zapragnął odkryć jeszcze więcej a teraz poznał nową osobę, która go zafascynowała.
- Ale nawet i ja czasem potrzebuję wyciszenia, samokontrola i spokój to coś, czego potrzebuje każdy mni... Ej!
Zawołał nagle przerywając swoje zdanie i wskazał palcem za Rohni, by ta się odwróciła, wówczas dziewczyna mogła spostrzec nieco w oddali małą postać, która przechadzała się powoli po kablach wysokiego napięcia zamieszczonych między słupami, raz po raz stawiając kroki, aż w pewnym momencie postać zachwiała się.
Zhou momentalnie wystrzelił, przechodząc z pozycji siedzącej wykonał wyskok odbijając się od drzewa by zwiększyć prędkość, jego skok idealnie pokrył się z tym, jak postać straciła równowagę i zaczęła spadać, młody mnich złapał ją w ręce i zgrabnie wylądował na ziemi.
- Nic Ci nie jest?
Zapytał a gdy podeszła Rohni, oboje mogli dostrzec małą dziewczynkę która zdawała się nie do końca rozumieć tego, co się właśnie stało, a przynajmniej to można było wyczytać po jej minie.
- Huh? Nie... Nic.
Odparła delikatnym głosem i zaczęła rozglądać się wokoło, zatrzymując się na twarzach dwójki dorosłych, którzy właśnie stali przed nią.
- Wyczułam tutaj mamę... Dawno jej nie widziałam i przyszłam by się spotkać, myślałam, że dostrzegę ją jak będę wysoko...
Dziewczynka spuściła wzrok a na jej minie namalował się smutek.

************************************************

- Nie to, że się uparłam... Po prostu trochę miałam o nim inne zdanie ale wydaje się fajny.
Zarzuciła biorąc jednego pączka i dosiadając się na przeciwko dziewczyny po czym oparła drugą rękę o brodę i wydawała się zastanawiać nad jakąś rzeczą.
- Tylko mnie zastanawiało jeszcze... Czemu myślał o cieście brzoskwiniowym w trakcie ostatniej rundy... To trochę dziwne.
Dodała wracając wzrokiem do swojej towarzyszki pałaszowania pączków i knucia dzikich intryg.
- No... Poza tym nie chciał podpisać mi deklaracji, że go pokonałam ale tak to całkiem miło mi się rozmawiało z nim, chyba wpadł w moją pułapkę ale zdawał się nie mieć żalu... Albo mam farta do ludzi, którzy wpadają w moje pułapki.
Elme była dumna z siebie za swój pomysł, mimo iż był prosty ale wzięła go zbyt poważnie, to ostatecznie zakończył się on dobrze w jej mniemaniu, w końcu znalazła sobie koleżanki do spędzania czasu a także dostała zajęcie, zaś w przyszłym tygodniu zacznie się okres surferski i będzie mogła wejść na falę.
- I się nie uparłam, po prostu mówię co myślę, jestem też zaskoczona, że ot tak chciał pomóc... W prawdzie powiedziałam mu, że coś dla Ciebie robię, ale nie miał problemu by pomóc a jesteście przeciwnikami.
Wyrzuciła z siebie zarzuty Fawkes po czym w końcu zaczęła zajadać się słodkim przysmakiem, dopiero gdy skończyła, otrzepała ręce z lukru i wstała by podejść do szafy, otworzyła ją i wyciągnęła z niej strój surferski, kombinezon z długimi rękawami, który zakupiła na tę okazję.
- Poza tym, nie chcę byś mi nagle wypaliła, że masz jakieś "ale" że umawiam się z nim za Twoimi plecami... Albo... Może chcesz pójść z nami? Mają wypożyczalnie desek więc byśmy coś zorganizowały dla Ciebie.
Zapytała po czym szybkim krokiem wślizgnęła się do łazienki, a po powrocie była już ubrana w kombinezon.
- I jak? Mam wrażenie, że jest dobry, tylko lekko mnie uciska przy... Klatce piersiowej...
Oznajmiła delikatnie obracając się by pokazać się w tym stroju z każdej strony, jednak raz po raz chwytała za suwak by pilnować co by nagle nie zjechał jej w dół.

Dziewczynka podniosła głowę na stwierdzenie Rohni, że nikogo innego tutaj nie ma, przez moment patrzyła na nią aż w końcu odrzekła.
- Ale ja wiem, że jest gdzieś tutaj, wyczułam ją... Jest w tym mieście...
Zaczęła nerwowo odpowiadać raz po raz powtarzając tę sekwencję, sam Zhou delikatnie ukucnął przed nią i spokojnie położył dłoń na jej ramieniu i uśmiechnął się lekko.
- Hej... Już, spokojnie, wierzymy Ci, Rohni miała na myśli, że nie ma jej nigdzie w tym parku najpewniej. Bez obaw, pomożemy Ci szukać mamy. Jak masz na imię?
Zhou mimo energiczności przy Rohni, teraz był bardzo spokojny i wykazał się niezwykłą opiekuńczością, sama dziewczynka spoglądała na niego i słuchając jego słów równała oddech aż w końcu zdawała się już być nieco spokojniejsza i wyciszona.
- Keiko.
Odparła spokojnie a Zhou posłał jej ciepły uśmiech.
- Jesteś głodna, Keiko?
Zapytał a dziewczynka wpierw złapała się za brzuch a potem delikatnie pokiwała głową.
- Więc chodź, nie daleko zrobiliśmy mały piknik i chętnie się podzielimy z Tobą.
Zaproponował a Keiko spokojnie przystała na tę propozycję, przy czym sama Rohni zaczęła wypytywać ją o sprawy, które powinny mieć odpowiedź w obecnej sytuacji.
- Po prostu się pojawiłam na słupie od razu.
Odparła dziewczynka patrząc na niebieskowłosą. Oboje wraz z Zhou mogli spostrzec przy świetle świeczek, że ubrania dziewczynki były schludne i dopasowane, a jedynie jej nieuczesane włosy mogły dawać do myślenia, nie mniej jednak sama Keiko zdawała się być spokojna i zadbana, co mogło oznaczać, że nie była bezdomnym dzieckiem.
Przy kolejnym pytaniu Keiko przez dłuższą chwilę patrzyła na Rohni, myśląc nad odpowiedzią.
- Usmażył? Umiem przewodzić energię, patrz.
Palcem skazującym dotknęła Zhou a dźwięk strzelania wydobył się momentalnie zaś włosy młodego mnicha uniosły się pod wpływem porażenia, nie mniej jednak sam Zhou delikatnie dotknął ich rękoma i spokojnie zaczął ponownie układać śmiejąc się przy tym lekko, zupełnie jakby nic złego się nie stało.
- Zatem Keiko... Co byś zjadła?
Zapytał gdy teraz we trójkę zasiedli przy piknikowym stole, dziewczynka wpierw patrzyła na niego a potem na koszyk.
- Muszę zawsze zjeść coś z mięsem, tata mówi, że mięsto podstawa mojej diety i nie powinnam jeść czegoś, póki wpierw nie zjem mięsa.
Wyjaśniła patrząc na chłopaka a Zhou tylko przytaknął wesoło i zaczął szukać czegoś w koszu piknikowym co by zaspokoiło potrzeby tej małej osóbki.
W tym czasie obok Rohni usiadł Masakaki, widocznie nie przeszkadzało mu towarzystwo, które właśnie dołączyło i mężczyzna bez skrępowania postanowił teraz dodać coś od siebie.
- Wiesz Rohni... Kompletnie o niej zapomniałem, nie, że mi się to zdarza często ale akurat ta mała Keiko jest... Bardziej wyjątkowa niż inne wyjątkowe osoby... Ale to dobrze! Bo i tak nie mam pojęcia gdzie szukać naszego celu, za to ona... Właśnie jest do tego zdolna.
Odpalił wesoło spoglądając na niebieskowłosą i uśmiechnął się szeroko, mimo swojego drobnego błędu poznawczego, jednak znalazł jakieś rozwiązanie, które wręcz pasowało do tego, co właśnie mają robić, teraz kwestia tego, jak całą tę sytuację rozegra sama Rohni.


**************************************************************

- Czy ja wiem...
Zaczęła Elme przeglądając się w lustrze i obracając jeszcze kilka razy, by upewnić się, że kombinezon dobrze leży.
- W sensie... Ja próbuję z każdym się zaprzyjaźnić a przynajmniej dobrze zakolegować, czy miałabym walczyć czy nie, uważam, że można takie sprawy rozdzielać, porównałabym to do pracy adwokata i obrońcy. Na sali rozpraw muszą się nienawidzić i udowodnić swoje racje ale po rozprawie mogą być najlepszymi przyjaciółmi. Chodzi mi o to, że wbrew wszystkiemu jeśli kogoś lubisz, to nie ważne czy jest Twoim wrogiem na arenie czy nie, po co sobie zabierać szansę na wspólną przygodę?
Stwierdziła bez większego problemu, logika Elme była tutaj prosta, ona lubiła zadawać się z ludźmi a im są weselsi, tym lepiej dla niej, chociaż ciężko było przebić jej poziom, to lubiła ludzi, którzy chętnie zgadzali się na jej plany i wchodzili do jej małego świata, nie widziała więc problemu w tym jaką sytuację ma Fawkes.
Elme znów schowała się w łazience by po chwili wrócić z niej ze złożonym kombinezonem i normalnych ciuchach, odłożyła kombinezon do szafy i wróciła do stolika chwytając za kolejnego pączka.
- W każdym razie... Jak się przebierałam to wpadłam na pewien pomysł z naszym małym dziełem... Troszeczkę to ulepszę... Znaczy, sieć będzie ale mam jeszcze jeden pomysł a te dwie sztabki dadzą nam wystarczająco materiału.
Oznajmiła uśmiechając się niczym lisica i mrużąc lekko oczy, dając Fawkes do zrozumienia, że sieć, którą przygotuje nie będzie już taka zwykła jak planowały, w głowie tej zwariowanej dziewczyny zrodziło się coś nowego i teraz tylko pozostało jej się szykować do roboty, ale to po pączkach.

Zhou spokojnie przeszukiwał koszyk, gdy Rohni postanowiła w końcu zapytać ich nową towarzyszkę o to, kim jest jej mama, z początku Keiko przyglądała się jej z zaciekawieniem i swoistym zakłopotaniem, przez moment nie odzywała się aż w końcu wzięła nieco głębszy oddech.
- Moją mamą...
Odpowiedziała równie prosto, co zostało zadane pytanie, mimo to Zhou delikatnie się zaśmiał z tego po czym wyjął jedną z zawiniętych kanapek z szynką i serem i podał ją dziewczynce, Keiko wzięła ją delikatnie w ręce i przez moment przyglądała się jej aż w końcu wzięła kęsa.
- A jak ona wygląda?
Zapytał nieco konkretniej a Keiko spokojnie odsunęła kanapkę od ust, w tym czasie Zhou wyjął szklanki i sok po czym położył delikatnie na kocu i zaczął nalewać płynu do szklanek i spokojnie podał Rohni jedną z nich, następną przysunął bliżej Keiko a sam wziął swoją i spokojnie pociągnął jeden łyk.
- Jest podobna do pani.
Keiko wskazała palcem na Rohni.
- Tylko trochę chudsza. Ma czarne włosy i niebieskie oczy, jest blada i jest piękna.
Odpowiedziała nieco dokładniej Keiko na pytanie o wygląd, przynajmniej na tyle na ile umiała odpowiedzieć w swoim mniemaniu, jako dziecko myślała prosto, chociaż zapamiętanie tylu szczegółów i tak było intrygujące z punktu widzenia Zhou, który mimo wszystko nie miał wiele do czynienia z dziećmi.
- I jesteś pewna, że jest gdzieś tu w mieście?
Dopytał dla pewności a Keiko spokojnie kiwnęła głową.
- Tak. Wyczułam ją.

*****************************************************

- Spokojnie Fawkes! Mam już swój plan i będziesz zachwycona.
Odrzekła Elme klaszcząc w dłonie, w których znajdował się pączek o czym zielonowłosa zapomniała a nadzienie z pączka wystrzeliło prosto w jej koszulkę na co Elme zareagowała najpierw zdziwniem, popatrzyła na swoje brudne od lukru ręce a potem na koszulkę i zaczęła się śmiać.
- Pójdę się przebrać... Znaczy... Nie miałabym problemu przy Tobie ale... Nie noszę stanika i... To byłoby dla mnie dziwne...
Zrobiła głupkowatą minę a delikatny rumieniec zawstydzenia pojawił się na jej policzkach, co mogło sugerować, że ta otwarta i radosna dziewczyna była po prostu wstydliwa w tematach związanych z nagością. Elme szybko pofrunęła do łazienki a dźwięk wody dało się z niej po chwili usłyszeć.
Po chwili zielonowłosa delikatnie uchyliła drzwi i wysunęła swoją głowę zza nich bacznie pilnując by inna część jej ciała nie została ujawniona.
- Um... Podasz mi z szafki jakąś koszulkę?
Zapytała lekko zakłopotana.

Keiko spokojnie dojadała kanapkę, mimo jej celu poszukiwań dziewczynka postanowiła skupić się na jedzeniu posiłku, nie mniej jednak gdy jej nowa znajoma postanowiła zapytać o więcej szczegółów, dziewczynka skoncentrowała na niej wzrok po czym spuściła lekko głowę w dół a na jej twarzy pojawił się smutek.
- Tata powiedział, że mama mimo, że nie chciała to poszła do lepszego miejsca i już jej nie spotkam. Ale... Tęsknię za nią i gdy wyczułam, że jest tutaj... Przybyłam więc ale gdzieś tutaj coś zagłusza moje zmysły i nie mogę jej wyczuć dalej.
Odpowiedziała nieco rozpaczliwym głosem a Zhou spojrzał ze zmartwieniem na Rohni.
- Jej mama umarła...
Potwierdził oczywiste, co nie zmieniało faktu, że jednak dziewczynka odnalazła jej ślad w tym mieście i postanowiła przybyć by ją spotkać, emocje dziewczynki były silne i determinacja jej poprowadziła ją w to miejsce, chociaż nawet nie było pewnym, czy w ogóle jest tu bezpieczna.
Na pytanie o tatę, Keiko podniosła wzrok i zamrugała kilka razy po czym nieco zawstydzona ponownie spuściła głowę.
- Nie... Chociaż tata też tu jest!
Keiko uniosła głowę i mimo wszystko uśmiechnęła się lekko.
- Tata przybył tutaj jakiś czas temu, by zdobyć nowych przyjaciół, powiedział, że musi iść, by zrobić to dla mnie i dla innych, byśmy mogli żyć bezpiecznie i w dostatku! Mój tata jest prawdziwym bohaterem i powiedział, że zrobi wszystko bym nigdy nie musiała się o nic martwić.
Wytłumaczyła nie ukrywając swojej dumy z własnego ojca, który najwidoczniej był jednym z uczestników na arenie, co mogło chociaż znacznie ułatwić poznanie jej rodziców, skoro liczba osób drastycznie się zmieniła.


**********************************************************


Fawkes przeglądając szafę Elme mogła odkryć, że dziewczyna ma każdą koszulkę z długim rękawem, nie miała żadnych topów lub podkoszulek, które odsłaniały ramiona i ręce.
Dziewczyna delikatnie wysunęła dłoń po bluzkę i momentalnie pochwyciła ją, mimo to szarowłosa mogła dostrzec jej nadgarstek wokół którego był obwiązany delikatny łańcuszek na którego zakończeniu zwisał drobny biały podłużny ostro zakończony kryształ, który został wykonany z należytą starannością oraz drobnymi runami wyrytymi na kamieniu.
Nieco za naszyjnikiem, mogła dostrzec na nadgarstku dziewczyny dziwny ślad, zupełnie jakby była to część dłuższej blizny, która zachodziła dalej, jednak Elme nie wysunęła bardziej swojej ręki by można było się temu przyjrzeć i po pochwyceniu koszulki momentalnie wciągnęła ją do środka zamykając drzwi łazienki.
Po chwili wróciła i delikatnie przeciągnęła się.
- Znacznie lepiej... Czasem się zapomnę i z ekscytacji odwalam!
Zawołała wesoło biorąc kolejnego pączka do ręki tym razem jednak w ciągu kilku gryzów sprawiła, że ów przegryzka dosłownie zniknęła.
- Raz nawet pod wpływem emocji uruchomiłam mechanizm do uzbrojenia głowic i... No, udało się to dezaktywować! Ale jestem zdolna.
Pochwaliła się wesoło po czym ponownie się dosiadła.
- A w ogóle... Weź mi powiedz, bo jesteś Akavirijką, nie? Ale nie jesteś czysto z Akaviru? Twój akcent jest zupełnie inny a i nie masz problemu z wymawianiem "R" jak Akavirijczycy.
Spostrzegła nagle i skierowała swój wesoły wzrok na Fawkes, jednak teraz w jej wzroku było coś dodatkowo, jakby próbowała prześwietlić jej niecny plan.

- Tak naprawdę nie mogę wam teraz powiedzieć... Jeszcze nie wiem, czy mogę wam ufać i uważać za przyjaciół a nie chcę robić tacie problemów.
Odrzekła Keiko jasno dając do zrozumienia, że jej odpowiedzi były celowo wymijające, dlatego dziewczynka myślała nad większością z nich zanim cokolwiek konkretnego powiedziała, miała na uwadze, że każdy może być wrogiem lub być wrogo nastawiony na jej ojca i postanowiła na swój sposób obronić go, nawet gdy poszukiwała mamy w pełni swoich obaw, podejmowała rozsądne decyzje.
- Keiko, poczekasz tu chwilkę?
Zapytał wesoło Zhou a gdy dziewczynka kiwnęła, chłopak wstał i gestem dłoni poprosił Rohni by ona również to zrobiła i odeszli kawałek od dziewczynki ustawiając się tak, by mieć ją jednak na oku.
- Rohni... Jeśli Keiko mówi prawdę, jej mama może być nieumarłą, mógłbym ją odesłać jeśli ją znajdziemy... Ale... Robi się naprawdę późno a nie zostawimy chyba Keiko samej na noc na zewnątrz. Też nie wyciągniemy nic od niej dzisiaj. Więc czy... Mogłabyś ją przenocować?
Zapytał wyjaśniając swój punkt widzenia, dostrzegł, że Keiko po prostu pilnuje się z tym co ma mówić i wydobycie konkretnych informacji nie będzie łatwe ale jednak wciąż martwił się o tę dziewczynkę i postanowił jednak podjąć najrozsądniejszą decyzję, szczególnie, że jego kwatera była mała a widok innych wojowników nie był tym najlepszym dla małych dzieci.


******************************************************

Wbrew wszystkiemu co powiedziała Fawkes, Elme pokiwała jedynie głową ze zrozumieniem, dziewczyna miała prawo do prywatności i Elme to o dziwo rozumiała i nie dopytywała jakoś konkretniej o szczegóły, w końcu skoro jej znajoma ciągle nosi maskę, to musi być tego jakiś powód.
- Każdy ma swoją historię, może kiedyś mi wyjaśnisz swój cel w tej całej zabawie w wojownika.
Odparła wesoło po czym sięgnęła do plecaka i wyjęła napój z niego, spokojnie postawiła na stoliku a potem ruszyła po dwie szklanki.
- Zasłodziłam się już nimi trochę... Muszę popić.
Wyjaśniła spokojnie.